En uzak mesafe
ne Afrika’dır,
ne Çin,
ne Hindistan,
ne seyyareler,
ne de yıldızlar geceleri ışıldayan…
En uzak mesafe
iki kafa arasındaki mesafedir
birbirini anlamayan

Herman Amato

Mesafeler değil, bakış açıları, ön yargılar insanı yalnızlaştırır. Mesafeleri aşmak pekala mümkündür. Birliktelik mümkündür aslında…

En büyük yalnızlık insanın kendine karşı olan yalnızlığı değil midir?
Kendisinin farkında olmayan biri; hayalleri olmayan, sevmekten vaz geçmiş biri yalnızlıkların en büyüğüne hapsolmuştur.

Çok kalabalıkların içindeyiz ama sesimizi birilerine ulaştıramıyoruz…

Yollara düşmek kendi varlığının hakikatine varmak, kendi ile dost olmak mümkün müdür?

Köprüdaş Osman Çakar’a soruyoruz bu soruyu.

Osman Çakar 06.04.1981 yılında Maraş merkezde doğdu. lkokul eğitiminden sonra ortaokul ve liseyi İmam Hatip’te tamamladı. 2002 yılında Adana Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmenliği bölümünü kazandı ve 2006 yılında mezun olduktan sonra İzmir Menemen Asarlık’ta öğretmenlik görevine başladı. Daha sonra sırasıyla Hatay Hassa, Gaziantep İslahiye ve Manisa Selendi ilçelerinde çalıştıktı. 2010 yılında İzmir Bornova’ya döndü. 2013-2014 yıllarında İzmir 9 Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Temel Îslamî Bölümler Tefsir anabilim dalında yüksek lisansa başladı, ancak tez döneminde bıraktı. Halen öğretmenlik görevine devam etmektedir.